Mor önemli bir renk. Başkaldırı, özgürlük, dayanışma, tutku...
Her şey mor bir battaniye ile başlıyor. Ailesiyle misafirliğe gittiği evde mor battaniye görüyor alıyor, sonra odasını mora boyuyor. Adı üstünde hayalperest bir hayalin gerçek olması için ne kadar yanıp kül olması, küllerinden kaç defa doğması gerekir? Gösteri bu soru etrafında dönüyor.
Önceki akşam Zorlu PSM’de seyrettiğimiz “Hayalperest” müzikali kimin hikâyesi: Senin, benim, bizim ve oyuncu olmak isteyenlerin.
Müzikali seyreden herkesin hayatından kesitler bulabileceği bir yapım. Aslında gösteri başrol oyuncusu Enis Arıkan’ın özetle yaşamı. Sahnede, dekorla, kostümle, müzikle, dansla anlatılan haline tanık oluyoruz. Oyunculuk sektöründe yaşanan adaletsizliğin ve zorluğun bir oyuncu üzerinden anlatıldığı gösteri trajikomik bir hikâye. 90’lı yılların İstanbul’unda başlayan bu yolculuk, onu kutsal topraklardan konservatuvar sahnelerine, nezarethanelerden dizi setlerine kadar savuruyor.
Gizemli bir kuş, mor bir battaniye ve umulmadık bir hayalet ile hedeflerini kovalayan hayalperestin hayal dünyasına yolculuk ediyoruz.
Gösterinin müzikleri, ışıkları ve dansları oldukça başarılı. Otuza yakın dansçı ve korodan oluşan bir ekiple perde açan “Hayalperest”in oyunla aynı adı taşıyan şarkısı “Hayalperest”in söz ve müziği Sezen Aksu imzasını taşıyor.
İşinde usta tüm isimlerin bir araya geldiği “Hayalperest”in metnini Mert Dilek kaleme alırken, yönetmen koltuğunda Mehmet Ergen oturuyor. Oyunun müziklerini Tuluğ Tırpan, dans koreografilerini ise Beyhan Murphy üsteleniyor. Oyunda Murat Karasu, Melisa Doğu, Bekir Çiçekdemir, Enis Arıkan’a eşlik ederken sahnede birbirinden farklı koreografilerle otuza yakın dansçı ve korodan oluşan bir ekip sahnede bir şov yaratıyor.
