Okan Buruk’un Galatasaray’ı iyi bir baskı takımı. Hücumlarını rakibi topla yönlendirmekten ziyade baskıyla yönlendirmek üzerine şekillendiriyor. Adam adama baskı yaparken bunu maç içinde uzun dakikalara yaymak biraz zorlayıcı. Buna rağmen Galatasaray’ın en rahat ettiği müsabakalar, rakibin topla oynadığı maçlar oldu. Pas sekansları 8 saniyeyi geçen rakiplere karşı iyi sonuç ve iyi oyun gelirken Pendikspor gibi geçiş oyunu oynayan rakiplere karşı nispeten zorlandı. En azından ilk gol gelene kadar.
Bu sezon önce ayak bileği sakatlığı yaşayan Icardi, milli maç arası öncesinde bir başka sakatlık yaşamış ve nihayetinde sezonun önemli bölümünü fit olmadan geçirmişti. Sezonun son haftalarına gelince ritim bulmaya başladı. İlk golden önce yaklaşık 100 metrelik bir koşu, derinde bağlantı, devamında pozisyonu bitiren isim kendisiydi. Inter’de sadece attığı gollerle değil, yaptığı servislerle kral olduğunu bir kez daha hatırlattı.
REKLAM Bu sezon çift haneli duran top golü sayısına ulaşan Galatasaray bir kez daha duran topla skor değiştirdi ve maçın gidişatı da bu golle belirlendi. Pendikspor ikinci yarıda orta sahayı boşaltarak geçmeye çalışsa da Nelsson’un kesiciliğini aşmayı başaramadı.
Ziyech ve Kerem Demirbay’ın bireysel performansı vasat kalsa da oyun kalitesine katkıları Galatasaray’ı rahatlattı. Icardi ve Mertens kritik haftalarda sorumluluk almayaya, artı değer üretmeye devam ediyor ancak takımın yerlilerine parantez açmak gerekiyor.
Bu sezon sekizinci golünü atan Abdülkerim, zor zamanlar geçiren Kerem Aktürkoğlu’na koşarken Barış Alper Yılmaz da penaltı vuruşunu yine Kerem’e bıraktı. Futbolda lokalliğin ürettiği bir enerji, inşa ettiği bir kültür var. Bu yapı Galatasaray’ı rakiplerinden bir adım öne geçiriyor. Üst üste 14 maç kazanan Galatasaray’a geçen sezondan alışmıştık ama bu tip rekorları takım olmak getiriyor.
Galatasaray 90’lardan beri lig sonunu en iyi oynayan kulüp ve şampiyonluk güneşi, tribünlerde meşhur manzarayı oluşturmaya da başladı.
