Yeni bir anayasa gibi yeni bir infaz kanunu konusunda toplumda büyük bir mutabakat var.
İyi bir infaz rejimi olmadan, Ceza ve Ceza Muhakemesi ne kadar iyi olursa olsun ceza adalet tam olarak sağlanamaz.
Dünyanın her yerinde devletin cezalandırma hakkı ile sanığın hakları çatışma halindedir.
Hukuk devletinde bu çatışmanın sınırları kanunlar,anayasa ve insan hakları sözleşmeleriyle çizilmiştir.
Her insan kişiliğine bağlı, dokunulmaz, devredilmez, vazgeçilmez temel hak ve hürriyetlere sahiptir.
Temel hak ve hürriyetler insan olmanın doğal sonucudur.
Bir anlaşmadan doğmaz bir lütfu da değildir.
Devlet organları ve idare makamları, bütün işlemlerinde kanun önünde eşitlik ilkesine uygun olarak hareket etmek zorundadır.
Anayasamızda tarif edilen eşitlik ilkesinin amacı, hukuksal durumu aynı olan kişilerin kanunlar karşısında aynı işleme bağlı tutulmalarını sağlamaktır.
insan haklarına saygılı koruyucu adaleti kuran,yargı denetimine bağlı olan devlet, hukuk devletidir.
TBMM öncelikle
İnsan onurunu merkeze alan,
Hakim, savcı, avukat gibi uygulayıcıların yanında hükümlülerin de anlayabileceği karmaşık olmayan, sade, cezanın ıslah edici fonksiyonlarını gözeten,
infaz eşitliğini ve adaletini sağlayacak, cezasızlık algısına sebep olmayacak,
sık sık değiştirmeye ihtiyaç duyulmayacak bir infaz kanunu yapmalıdır.
Bununla birlikte,
yeni anayasa hukuki bir reformla birlikte Türkiye’nin geleceğini şekillendirecektir.
Türkiye’nin milli kimliğini, coğrafi bütünlüğünü ve siyasi birliğini her yönüyle koruyacak güçlü bir yeni anayasal çerçeveye kavuşmamız daha fazla ertelenemez.